Verhalen Ecologische waarde Westduinen

De Westduinen (163 hectare groot) zijn in haar historie eigenlijk vrijwel alleen gebruikt als jachtterrein, voor begrazing door vee en sinds de Tweede Wereldoorlog voor militaire doeleinden. Door de begrazing blijft het gebied vrij van begroeiing en ziet het er al vele eeuwen hetzelfde uit.

In de Middeleeuwen komen de Westduinen (samen met de Middel- en Oostduinen) onder direct gezag van de Graven van Holland en later de Heren van Voorne. Zo kregen ze de status van grafelijk domein. Daarom wordt in oudere stukken ook wel gesproken over de ‘grafelijke duinen’. Later wordt het eigendom van de Staten van Holland. In 1842 wordt het via een openbare veiling gekocht door de ingelanden van de polder West Nieuwland. Vanaf 1981 is het gebied in eigendom en beheer van het Zuid-Hollands Landschap.

De bodem van de Westduinen bestaat uit een zandpakket van 20 tot 40 meter diep en de bovenste bodemlaag is bijzonder kalkarm. Er is een sterk wisselend grondwaterpeil in de winter en zomer. Deze vier elementen (zandgrond, begrazing, kalkarme grond en wisselend grondwater) hebben een omgeving gecreëerd voor enkele zeldzame soorten zoals het duinviooltje, de veldgentiaan en de herfstschroeforchis. Maar ook bijzondere dieren als de Noordse woelmuis, de rugstreeppad, vleermuizen en tal van vogelsoorten. Ecologisch wordt het gebied in Europees verband als uiterst waardevol gezien.

Het patroon van de duinen is ook nog in de camping te vinden. Zo loopt de camping enigszins omhoog naarmate je verder de camping op gaat. Een aantal plekken aan de duinkant heeft zelfs direct zicht op de eeuwenoude Westduinen.